Historia
I Liceum Ogólnokształcące im. Ks. A. J. Czartoryskiego, jako jedyna szkoła w Puławach, a nieliczna w powiecie puławskim, posiada internat, umożliwiając kształcenie młodzieży poza miejscem jej zamieszkania. Placówka od wielu lat niezmiennie cieszy się ogromnym zainteresowaniem, a także dobrą opinią w środowisku.
Plany dotyczące utworzenia internatu pojawiły się już w 1921 r., kiedy przyznano szkole – wówczas Państwowemu Gimnazjum im. Adama Jerzego Czartoryskiego, plac pod budowę całej kolonii szkolnej. Z inicjatywy ówczesnego dyrektora, Stanisława Eustachiewicza oraz architekta Jana Koszczyc Witkiewicza program budowy miał uwzględnić między innymi 150 – osobowy internat. Niestety, realizacja projektu nie doszła do skutku, a na nowy budynek trzeba było poczekać jeszcze wiele lat.
Kolejne zamierzenia związane z powstaniem internatu, sięgają wczesnych lat powojennych. W tamtej trudnej rzeczywistości, powoli i żmudnie odbudowywana szkoła, zaczęła stwarzać młodzieży coraz lepsze warunki do nauki, co powodowało napływ szerokiej fali chętnych uczniów z miast i okolicznych wiosek. Początkowo młodzież mieszkała na licznych w mieście stancjach, sumiennie kontrolowanych przez Komitet Rodzicielski. Miejsc do zamieszkania w Puławach nadal było za mało.
Rok szkolny 1948/1949 przyniósł duże zmiany organizacyjne szkoły związane z reformą, tworzącą jedenastolatkę, która przyczyniła się do znaczącego wzrostu liczby uczniów, głównie młodzieży wiejskiej, pochodzącej z terenów bardzo zniszczonych przez wojnę. Wychodząc naprzeciw bieżącym potrzebom, uwzględniając kwestie wychowawcze, uruchomiono w budynku szkolnym przy ulicy Polnej, bardzo skromnie wyposażony internat. Funkcję kierownika przyjął Franciszek Podgórski, a wychowawcą został Aleksander Wesołowski.
Na przełomie lat 1949/50 stuosobowy internat przeniesiono do budynku liceum. Nadal na stancjach mieszkało ponad 70 uczniów, drugie tyle dojeżdżało do szkoły. Pokoje sypialne znajdowały się na pierwszym i drugim piętrze prawego skrzydła szkoły. Równocześnie nastąpiła zmiana na stanowisku kierowniczym. Przyjęła je i zajmowała aż do 1966 roku Kazimiera Dryja.
Liczba uczniów nadal zwiększała się, do czego przyczyniła się budowa Zakładów Azotowych. Konieczne zatem stało się usunięcie z budynku szkoły internatu, zajmującego znaczną część sal lekcyjnych. Jednocześnie rozpoczęto starania o szybkie wybudowanie oddzielnego budynku, którego lokalizacja przewidywała teren szkoły. Dużą inicjatywą w realizacji tego przedsięwzięcia wykazał się późniejszy dyrektor szkoły, Aleksander Chromiński. Bezpośrednim wykonawcą było Puławskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Ogólnego, które oddało do użytku nowy budynek w roku 1967.
Internat dysponował 152 miejscami.
Rok szkolny 1948/1949 przyniósł duże zmiany organizacyjne szkoły związane z reformą, tworzącą jedenastolatkę, która przyczyniła się do znaczącego wzrostu liczby uczniów, głównie młodzieży wiejskiej, pochodzącej z terenów bardzo zniszczonych przez wojnę. Wychodząc naprzeciw bieżącym potrzebom, uwzględniając kwestie wychowawcze, uruchomiono w budynku szkolnym przy ulicy Polnej, bardzo skromnie wyposażony internat. Funkcję kierownika przyjął Franciszek Podgórski, a wychowawcą został Aleksander Wesołowski.
Na przełomie lat 1949/50 stuosobowy internat przeniesiono do budynku liceum. Nadal na stancjach mieszkało ponad 70 uczniów, drugie tyle dojeżdżało do szkoły. Pokoje sypialne znajdowały się na pierwszym i drugim piętrze prawego skrzydła szkoły. Równocześnie nastąpiła zmiana na stanowisku kierowniczym. Przyjęła je i zajmowała aż do 1966 roku Kazimiera Dryja.
Liczba uczniów nadal zwiększała się, do czego przyczyniła się budowa Zakładów Azotowych. Konieczne zatem stało się usunięcie z budynku szkoły internatu, zajmującego znaczną część sal lekcyjnych. Jednocześnie rozpoczęto starania o szybkie wybudowanie oddzielnego budynku, którego lokalizacja przewidywała teren szkoły. Dużą inicjatywą w realizacji tego przedsięwzięcia wykazał się późniejszy dyrektor szkoły, Aleksander Chromiński. Bezpośrednim wykonawcą było Puławskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Ogólnego, które oddało do użytku nowy budynek w roku 1967.
Internat dysponował 152 miejscami.